Από τη Γερμανία στο Γκουαντάναμο

Η άποψή μου για την ταινία “Ραμπιγιέ Κουρνάζ Εναντίον Τζορτζ Μπους” (Rabiye Kurnaz gegen George W. Bush) του Αντρέας Ντρέζεν

Δυστυχώς, η ταινία του Αντρέας Ντρέζεν, αφηγείται μια αληθινή ιστορία, η οποία είναι τόσο απίστευτη, όσο και εξοργιστική: τη φυλάκιση ενός νεαρού Γερμανού, τουρκικής καταγωγής, στο Γκουαντάναμο, χωρίς ουσιαστικά να υπάρχουν αποδείξεις εναντίον του και την προσπάθεια της μητέρας του να τον απελευθερώσει με τη βοήθεια ενός δικηγόρου.

Ευτυχώς, όμως, ο σκηνοθέτης δεν επιλέγει μια σοβαροφανή προσέγγιση, αλλά αντίθετα μια μάλλον ανάλαφρη και σε ορισμένα σημεία χιουμοριστική αφήγηση, που θυμίζει αρκετά αμερικανικό σινεμα στις καλές στιγμές του και τοποθετεί στο κέντρο της δράσης τη Ραμπιγιέ, τη φαινομενικά απλοϊκή και αλαφροΐσκωτη μητέρα του νεαρού, η οποία κινεί γη και ουρανό, προκειμένου να αποφυλακισθεί ο γιος της. Η αντίστιξη της Ραμπιγιέ (η φοβερή και τρομερή Μελτέμ Καπτάν), που είναι πραγματικός οδοστρωτήρας συναισθημάτων και λόγων με το μετρημένο και σοβαρό δικηγόρο, που έχει αναλάβει την υπόθεση αποτελεί έναν από τους κινητήριους άξονες της πλοκής. Από την άλλη, οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι φρικτές συνθήκες κράτησης στο Γκουαντάναμο, είναι φυσικά παρούσες, αλλά σε παρασκηνιακό, ας πούμε, επίπεδο.

Η βασική θεματική της ταινίας δεν είναι, όπως ίσως θα περίμενε κανείς, το εάν και κατά πόσον ένα κράτος δικαίου οφείλει να σέβεται τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια ακόμα και εκείνων, οι οποίοι στρέφονται εναντίον του, αν και αυτό είναι ένα ερώτημα, που θίγεται στην ταινία, με βασικό εκπρόσωπο το δικηγόρο της Ραμπιγιέ, αλλά η Οδύσσεια μιας μητέρας, η οποία ξαφνικά μαθαίνει, ότι ο γιος της βρίσκεται κρατούμενος, χωρίς να ξέρει το γιατί. Ο Ντρέζεν επενδύει κυρίως στο συναίσθημα, χωρίς να γίνεται μελοδραματικός, αλλά κατορθώνει παράλληλα και να περάσει αρκετά μηνύματα και να προβληματίσει και να προκαλέσει δυσφορία και ενόχληση στους θεατές (τουλάχιστον, αυτό συνέβη σε εμένα). Ίσως, κάπου στην πορεία, η Ραμπιγιέ (και κατ’επέκταση η ταινία), γίνεται υπερβολικά γραφική, ίσως θα μπορούσε η ιστορία να διαρκούσε λίγο λιγότερο, αλλά σε κάθε περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με μια αναμφισβήτητα καλή ταινία, που θέλει να προβληματίσει, αλλά ταυτόχρονα κα να ψυχαγωγήσει τους θεατές, διαπλέκοντας με σωστό τρόπο το προσωπικό δράμα με την πολιτική.

Βαθμολογία: 70/100

Τρέιλερ

Advertisement